Tarantino... Django... Life Of Pi... Hayatta kalmak!

Öğrencilik yıllarındaki sinemaya gitmeye bayılırdım. Büyüdükçe uzaklaştım farkına varmadan sinemadan. Film izlemeyi hep sevdim ama evde izlemekle sınırlı kaldı, sinemaya gitmek zor geldi. Yaklaşık bir yıl oldu sanırım sinemaya gitmeyeli. Ne olduysa bana üst üste iki gün önce ''Life Of Pi' ardından da ''Django''yu izledim. İki bir birinden farklı, tek ortak özellikleri çok iyi olan iki film birden izledim iki gün üst üste.
Henüz izlememiş olanlara iki filmi de şiddetle öneririm. Life of Pi olağanüstü bir görsel şölen sunuyor. 3 boyutlu olması şölenin içinde yer almanızı sağlıyor. Yaşamak ne demek onu çok iyi bir şekilde anlatıyor. Bitmeden gitmenizi ve mutlaka 3 boyutlu olarak sinemada izlemenizi öneririm.
Gelelim Django'ya...
Tarantino denince akan sular duruyor bende. Soysuzlar Çetesi'ni sinemada iki toplamda 6 kez izlemiş olan benim için gitmek kaçınılmaz bir zorunluluktu. Tarantino'nun filmlerinde iyi adam figürü kafa karıştırıcı geliyor bana. Katili çok iyi adam öldürüyor diye sevmek zorunda kalıyorum. Herkes katil ama bazıları iyi adam. Sozysuzlar Çetesi'nde Brad Pitt ve takımı adam öldürdükçe zevk aldım. Her bir cinayeti keyifle, mutlulukla izedim. Nazi subayına gıcık oldum.
Django'da Christoph Waltz adını görünce sevindim oyunculuğunu çok sevmiştim karakterine gıcık olsam da...  Tarantino adeta iade-i itibar yapmış gibi geldi bana. Soysuzlar Çetesi'ndeki ''kötü adam'', katil Nazi subayı, Django'da katil ama ''iyi adam'' olmuş. İşlediği her bir cinayeti büyük birer sanat yapıtına dönüştüren ''iyi'' katili çok sevdim. Oyunculuk yine dört dörtlük ayrıca karakter de iyi bu kez. Jamie Foxx, Samuel L. Jackson, Leonardo Di Caprio, ufacık rolleriyle eski dostlar Don Johnson ve Franco Nero... Tüm kadro iyi döktürmüş. Di Caprio karakterine cuk oturmuş.Yalnızca Di Caprio değil aslında herkesi iyi seçmiş Tarantino.

Tarantino filmlerinde dikkatimi çeken bir konu da müzakere sahneleri. Mutlaka birileri bir müzakereye girer ve siz merakla beklersiniz müzakereyi kim kazanacak diye. Heyecan doludur müzakere sahneleri ve ardınan birileri Tarantino usulü ölür gider.
Şiddet ve tüm şiddet unsurlarından nefret eden ben Tarantino filmlerindeki fantastik öldürmelerden büyük keyif alıyorum, zevkten dört köşe oluyorum.
Bu arada meşhur ''ayak'' sahnesi yok muydu ben mi kaçırdım?
Tarantino severlerin kaçırmaması gereken bir film.
Life Of Pi'da da Django'da da ortak konu hayatta kalmak, işlenişleri farklı olsa da hayatta kalmak !!!
Sevgiyle
Taylanca